Always Sunset On Third Street

       
        เริ่มบทความใหม่ด้วยปกของหนังญี่ปุ่นเรื่อง Always Sunset On Third Street หรือแปลเป็นไทยว่า ถนนสายนี้หัวใจไม่เคยลืม เป็นเรื่องราวของถนนสายหนึ่งในเมืองโตเกียวประเทศญี่ปุ่น ที่เพิ่งผ่านช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นช่วงที่ญี่ปุ่นกำลังก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ หลังจากการพ่ายแพ้ในสงคราม เนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนในซอย เจ้าของร้านซ่อมรถซูซูกิ ออโต้ (ผมไม่แน่ใจว่าใช้เจ้าของเดียวกับบริษัทซูซูกิ ที่เรารู้จักเหรอเปล่า...)ซึ่งได้รับเด็กหญิงที่เพิ่งเรียนจบมาทำงาน แต่ด้วยความที่มีการศึกษาน้อยของเจ้าของร้าน จึงอ่านใบสมัครผิดเข้าใจว่าเด็กหญิงคนนั้นซ่อมรถที่ใช้เครื่องยนต์เป็น ทั้งๆที่ในใบสมัครเขียนไว้ว่าซ่อมรถจักรยาน จากความเข้าใจผิดนำไปสู่ความผูกพันธ์ที่ดูแล้วต้องน้ำตาไหลตามมา  เรื่องของหนุ่มนักประพันธ์ที่มีความฝันอยากเขียนวรรณกรรมที่เกี่ยวกับเด็กและเยาวชน ด้วยความหวังจะสร้างเด็กให้มีความคิดสร้างสรรค์ และรักการอ่าน แต่โชคไม่ดีที่วรรณกรรมของเขาที่ส่งไปทุกเดือน ไม่เคยได้รับรางวัลอะไรกับคนอื่นเขาเลย โชคชะตาพาให้เขามาพบกับเจ้าของร้านเหล้าซึ่งเคยเป็นนางรำมาก่อน และต้องมาเลี้ยงลูกให้เพื่อนที่เคยเป็นนางรำด้วยกัน แต่เธอได้ทิ้งลูกไปมีสามีใหม่ ด้วยความสามารถของเจ้าของร้านเหล้า ทำให้นักประพันธ์หนุ่มจำใจต้องรับเด็กผู้ชายคนนั้นมาเลี้ยง จากความรู้สึกรำคาญที่ต้องดูแลคนไม่รู้จัก นานวันเข้าเริ่มกลายเป็นความรักความห่วงใย โดยเฉพาะเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเด็กคนนั้นชอบอ่านนิยายของเขา และแต่งนิยายของตัวเองด้วย...แล้วเรื่องราวที่น่าประทับใจต่างๆก็ตามมา ^^
        เรื่องย่อๆที่สรุปมาจากใจความที่ผมรับรู้ได้จากการดูหนังเรื่องนี้ มันเป็นหนังที่ดีมากๆ มากจนผมเผลอร้องไห้ไปหลายยก กับความซึ้งกินใจของเนื้อเรื่อง ด้วยความเป็นคนชอบดูพระอาทิตย์ตกอยู่แล้ว หนังเรื่องนี้ทำให้ผมชอบพระอาทิตย์ตกและประเทศญี่ปุ่นเข้าไปกันใหญ่...จะต้องหาโอกาสไปทำความรู้จักกับญี่ปุ่นอย่างใกล้ชิดให้ได้... สำหรับคนที่ยังไม่เคยดู ผมขอแนะนำแกมบังคับให้ไปลองหามาดูกันนะครับ รับรองว่า ไม่ผิดหวังแน่นอน อีกอย่างที่ผมอยากแนะนำก็คือให้หาทิชชูมาวางไว้ข้างๆด้วย เพราะคุณอาจจะน้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว
        พูดถึงพระอาทิตย์ตก ธรรมดาของคนถ่ายภาพ การถ่ายภาพพระอาทิตย์ตกสำหรับผมต้องใช้เวลาพอสมควร มันทำให้คนที่ไปด้วยกันเกิดอาการเบื่อหรือเซ็งได้ในบางครั้ง ว่าจะถ่ายอะไรกันนักกันหนา ผมว่าพวกเค้าคงไม่เข้าใจหรอกถ้าไม่ลองมาถ่ายด้วยตัวเอง และผมก็ไม่อยากอธิบายซะด้วยสิ... แต่ความประทับใจครั้งนึงของผมคือการได้นั่งดูพระอาทิตย์ตกกับเพื่อนสนิท สมัย ม. ปลาย   
หลังจากมีโอกาสได้กลับบ้านในช่วงปีใหม่ ก็เลยถือโอกาสชวนเพื่อนๆมาสังสรรกันในตัวเมืองกระบี่โดยผมรับหน้าที่เป็นโชเฟอร์ขับรถไปเรื่อยๆ จนสุดท้ายมาเจอวิวสวยๆริมชายหาดคลองม่วง ตอนนั้นพระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว เราเลยชวนกันถ่ายรูป นั่งคุย จิบเบียร์ และชื่นชมพระอาทิตย์ตกไปด้วยกัน เป็นบรรยากาศที่ผมประทับใจมากครั้งนึงในชีวิตของการนั่งมองพระอาทิตย์ตก ผมว่าการได้นั่งมองพระอาทิตย์กับคนที่รู้ใจ คนที่เราสนิท มันช่วยเพิ่มความหมายของตอนนั้นได้มากเลยทีเดียว แล้วมันก็ทำให้รูปพระอาทิตย์ตกธรรมดามีค่าขึ้นมากเลยครับ...




Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

"เรือนไทย" มหิดลศาลายา

Image
       เรือนไทย ณ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ครั้งแรกที่ผมมาเรียนที่นี่ เรือนไทยไม่ได้เป็นอย่างนี้ น่าจะเล็กกว่านี้นิดหน่อย ภายหลังได้รับการปรับปรุง และทาสีใหม่ สวยขึ้นกว่าเดิมเยอะ แต่บรรยากาศต่างๆยังเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมเคยไปนั่งอ่านหนังสือตอนปีหนึ่ง ลมพัดเย็นสบาย นั่นคงเป็นเอกลักษณ์อย่างนึงของเรือนไทย เมื่อก่อนผมเคยใฝ่ฝันอยากมีบ้านเป็นเรือนไทย เพราะบ้านยายของผมก็เป็นบ้านไม้ทรงไทย แต่ไม่หรูหราขนาดนี้หรอก เป็นบ้านไม้ธรรมดาของคนสมัยก่อน ปลูกมาตั้งแต่รุ่นคุณทวด ผมชอบไปนอนค้างบ้านยายเพราะเย็นดี เป็นคนที่ร้อนแรงตั้งแต่เด็ก เลยชอบอากาศเย็นๆ ฮ่าๆ แต่หลังๆนี่บ้านอะไรก็ได้ ขอแค่มีคนที่เรารักอยู่ด้วยผมก็พอใจแล้ว เดี๋ยวช่วยกันตกแต่งก็สวยเอง ^^ แต่ถ้าอยู่บนน้ำนี่ด้วยน่าจะดีไม่น้อย แต่ก็กลัวเหมือนกันว่านอนๆอยู่จะร่วงลงสระน้ำ ฮ่าๆๆ เพ้อเจ้อนะเนี่ย รูปนี้สวย ผมชอบ ตอนถ่ายรูปนี้มาวางขาตั้งกล้องเอียงเลยต้องมาปรับระดับใหม่ เรือนไทยเกือบโดนตัดทิ้งแหนะ อันตรายมากการวางขาตั้งกล้องไม่ได้ระดับนี่ทำให้เสียภาพไปบางส่วน ถึงเราจะจัดองค์ประกอบภาพอย่างดีแล้วก็ตาม แต่ก็อาจเสียความตั้งใจได้ถ้า...
Read more

ตรามหาวิทยาลัยมหิดล

Image
ตรามหาวิทยาลัย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ พระราชทานเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2512 สีน้ำเงินแก่ สมเด็จพระราชชนนีศรีสังวาลย์ (พระยศในขณะนั้น) พระราชทานเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2512 สนใจอ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่: http://www.mahidol.ac.th/muthai/logo_mu.htm         สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับพวกเราชาวมหิดล "ลาน ม." หรือ "ลานพระราชบิดา" เป็นสถานที่นึงในมหิดลวิทยาเขตศาลายาที่ผู้คนชอบมาถ่ายรูปกัน ตอนผมเข้ามาปีหนึ่งไม่ได้สวยงามขนาดนี้ ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นยังไงในตอนแรก แต่ภายหลังได้รับการปรับปรุง ตราสัญลักษณ์ได้ถูกทาสีใหม่ สวยขึ้นเป็นกอง แต่ถึงภายนอกจะเปลี่ยนไป แต่ผมเชื่อว่าภายในนั้นยังคงเอกลักษณ์ของความเป็นมหิดลเอาไว้ ผมชอบท่อนนึงของเพลง เทิดพระนามมหิดลมาก เหมือนที่ใส่ไว้ในรูป "อัตตานัง อุปมัง กเร เราจะทุ่มเทพลังกายใจ เพื่อสนองพระบาทไท้ พระทรงมุ่งใจตั้งปณิธาน" ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ จะมีแรงบันดาลใจ และกำลังใจเกิดขึ้นเสมอ และรู้สึกขนลุกทุกครั้ง ผมไม่ค่อยทราบพระราชประวัติของพระองค์ท่านมากนัก แต่เท่าที่รู้คือพระองค์ท่านทรงเสียสละอย่างมา...
Read more

วันเคียงที่เชียงดาว ตอนที่ 1

Image
วันเคียงที่เชียงดาว         ไปเที่ยวดอยหลวงเชียงดาวมาครับ สนุก และมีความสุขมากๆ ได้ไปกับเพื่อนที่เคยลำบากมาด้วยกัน ได้ไปกับคนที่เรารัก เป็นทริปที่มีความสุขที่สุดครับ เป็นสถานที่ที่หนาวที่สุดเท่าที่ผมเคยไปมา ขนาดไปช่วงหน้าร้อนอุณภูมิต่ำสุดยังประมาณ 8 องศา ถ้ามาหน้าหนาวนี่ ผมยังจินตนาการไม่ออกว่าจะรู้สึกหนาวมากขนาดไหน แต่ถึงจะหนาวก็หนาวเพียงกาย ยังไงก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ ^^ เรานั่งรถนิววิริยะยานยนต์ ออกจากหมอชิตตอนประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง ไปถึงอำเภอเชียงดาวราวหกโมงกว่าๆเห็นจะได้ ผมรู้สึกว่าไปถึงเวลานี้กำลังดี ถ้าเร็วกว่านี้คงจะลำบาก คนที่นี่ตื่นเช้า...คงเป็นธรรมดาของคนต่างจังหวัด แต่มันไม่ค่อยธรรมดาสำหรับผม หลังจากโทรหาลุงบั๊ก คนที่จะมารับและพาเราไปทำเอกสารที่อุทยานก่อนขึ้นดอย ตามแผนตอนแรกที่วางเอาไว้ กลับกลายเป็นว่าลุงแนะนำให้ไปหาซื้อของกินของใช้ในตลาดก่อน ตลาดอยู่ห่างจากจุดที่เราลงรถประมาณ 100 เมตร อาหารหลักที่เราเลือกซื้อคือมาม่าครับ ^^ เพราะไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ทำอาหารกันมา และทำอาหารกันไม่ค่อยเป็น เราเลยวางแผนกันว่าจะกินอะไรที่มันง่ายๆ เอาแค่พอให้อิ่มท้องก็พอ เพร...
Read more