ดึกดื่นคืนใด...

        "ดึกดื่นคืนใด มองฟ้าไม่เห็นจันทร์ ไม่เจอะเจอกัน ให้รู้ไว้ว่ามันไม่หายไป..." เริ่มต้นบทความนี้ด้วยเพลงของพี่ตูน บอดี้สแลม ไม่เกี่ยวกับภาพเท่าไหร่ แต่บังเอิญนึกขึ้นมาในสมองพอดีครับ ^^
        ภาพพระบรมรูปทรงม้าด้านบนผมถ่ายตอนกลางคืนครับ วันนั้นตั้งแต่ตอนเย็นออกไปตระเวณถ่ายภาพกับเพื่อน แถวๆพระราชวังสวนจิตรลดา ยาวไปจนถึงลานพระบรมรุปทรงม้า บรรยากาศตอนกลางคืนนั้นเย็นสบาย มีผู้คนจับกลุ่มกันอยู่หลายกลุ่มบริเวณลานพระบรมรูป แก็งจักรยานที่ดูครึกครื้น แม่ค้าขายดอกไม้ที่ต้องคอยระวังตำรวจจะมาตรวจ และผู้คนที่มาศักการะพระบรมรูป ทำให้บรรยากาศบริเวณนี้หลากหลายมากทีเดียว
        ภาพนี้ผมถ่ายด้วยความเร็วชัตเตอร์ 4 วินาทีครับ ค่ารูรับแสง f/9 และค่า ISO 100 ครับ เอามาเปลี่ยนเป็นภาพขาวดำในโปรแกรม PS แล้วดึงรูปนิดหน่อยเพื่อแก้ไขอาการเอียงของภาพ ผมถ่ายแสงแฟล์ไม่ค่อยเก่ง แต่ภาพนี้ผมค่อนข้างพอใจ ได้ไฟจากด้านหลังคอยสนับสนุน เป็นเส้นนำสายตาได้ดีเหมือนกันครับ
         หลังจากลานพระบรมรูปทรงม้าเราก็ไปถ่ายกันต่อที่สะพานกรุงธน บรรยากาศดีมากๆเหมือนกันครับ ลมพัดเย็นสบาย มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาตลอดเวลา ทำให้เราไม่เหงา ผมหันไปเห็นสะพานพระรามแปด เลยอดไม่ได้ที่จะถ่ายเก็บไว้ครับ อุปสรรคอย่างหนึ่งที่ผมเจอคือการสั่นสะเทือนของสะพาน เนื่องจากรถที่สัญจรไปมา ผมพยายามถ่ายอยู่หลายครั้ง แต่มันก็เบลอเล็กๆทุกครั้ง สุดท้ายก็เลยต้องทำใจยอมรับตามสภาพที่มันเป็นครับ แม่น้ำเจ้าพระยาดูยิ่งใหญ่มาก ตอนแต่งภาพก็นึกในใจว่าสมัยก่อนคงเหนื่อยน่าดูกับการภายเรือข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา...
        ผมว่าการถ่ายภาพกลางคืนก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบครับ อากาศเย็นสบายไม่ร้อน เราก็ไม่ต้องเร่งรีบ มีมอเตอไซด์ซักคันก็ไปได้ทั่วกทม. แล้วครับ ใครยังไม่เคยลองว่างๆ ลองออกไปถ่ายดูซักครั้งครับ อาจเริ่มจากสะพานกรุงธนฯก่อนก็ได้ อาจจะติดใจก็เป็นได้ครับ ^^  
Location: สะพานกรุงธน วชิรพยาบาล ดุสิต กรุงเทพมหานคร 10300 ประเทศไทย

Comments

  1. UnknownNovember 26, 2012 at 5:03 AM

    ลองเข้ามาอ่านดูแล้วรู้สึกว่าชอบมาก ได้ความรู้จากการถ่ายภาพเพิ่มด้วย ขอบคุณนะคะ^^

    ReplyDelete
  2. UnknownNovember 26, 2012 at 7:53 AM

    :) ขอบคุณมากคับ

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

"เรือนไทย" มหิดลศาลายา

Image
       เรือนไทย ณ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา ครั้งแรกที่ผมมาเรียนที่นี่ เรือนไทยไม่ได้เป็นอย่างนี้ น่าจะเล็กกว่านี้นิดหน่อย ภายหลังได้รับการปรับปรุง และทาสีใหม่ สวยขึ้นกว่าเดิมเยอะ แต่บรรยากาศต่างๆยังเหมือนเดิม เหมือนตอนที่ผมเคยไปนั่งอ่านหนังสือตอนปีหนึ่ง ลมพัดเย็นสบาย นั่นคงเป็นเอกลักษณ์อย่างนึงของเรือนไทย เมื่อก่อนผมเคยใฝ่ฝันอยากมีบ้านเป็นเรือนไทย เพราะบ้านยายของผมก็เป็นบ้านไม้ทรงไทย แต่ไม่หรูหราขนาดนี้หรอก เป็นบ้านไม้ธรรมดาของคนสมัยก่อน ปลูกมาตั้งแต่รุ่นคุณทวด ผมชอบไปนอนค้างบ้านยายเพราะเย็นดี เป็นคนที่ร้อนแรงตั้งแต่เด็ก เลยชอบอากาศเย็นๆ ฮ่าๆ แต่หลังๆนี่บ้านอะไรก็ได้ ขอแค่มีคนที่เรารักอยู่ด้วยผมก็พอใจแล้ว เดี๋ยวช่วยกันตกแต่งก็สวยเอง ^^ แต่ถ้าอยู่บนน้ำนี่ด้วยน่าจะดีไม่น้อย แต่ก็กลัวเหมือนกันว่านอนๆอยู่จะร่วงลงสระน้ำ ฮ่าๆๆ เพ้อเจ้อนะเนี่ย รูปนี้สวย ผมชอบ ตอนถ่ายรูปนี้มาวางขาตั้งกล้องเอียงเลยต้องมาปรับระดับใหม่ เรือนไทยเกือบโดนตัดทิ้งแหนะ อันตรายมากการวางขาตั้งกล้องไม่ได้ระดับนี่ทำให้เสียภาพไปบางส่วน ถึงเราจะจัดองค์ประกอบภาพอย่างดีแล้วก็ตาม แต่ก็อาจเสียความตั้งใจได้ถ้า...
Read more

ตรามหาวิทยาลัยมหิดล

Image
ตรามหาวิทยาลัย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ พระราชทานเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม 2512 สีน้ำเงินแก่ สมเด็จพระราชชนนีศรีสังวาลย์ (พระยศในขณะนั้น) พระราชทานเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2512 สนใจอ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่: http://www.mahidol.ac.th/muthai/logo_mu.htm         สถานที่แห่งนี้เป็นที่รู้จักกันดีสำหรับพวกเราชาวมหิดล "ลาน ม." หรือ "ลานพระราชบิดา" เป็นสถานที่นึงในมหิดลวิทยาเขตศาลายาที่ผู้คนชอบมาถ่ายรูปกัน ตอนผมเข้ามาปีหนึ่งไม่ได้สวยงามขนาดนี้ ผมก็จำไม่ได้แล้วว่าเป็นยังไงในตอนแรก แต่ภายหลังได้รับการปรับปรุง ตราสัญลักษณ์ได้ถูกทาสีใหม่ สวยขึ้นเป็นกอง แต่ถึงภายนอกจะเปลี่ยนไป แต่ผมเชื่อว่าภายในนั้นยังคงเอกลักษณ์ของความเป็นมหิดลเอาไว้ ผมชอบท่อนนึงของเพลง เทิดพระนามมหิดลมาก เหมือนที่ใส่ไว้ในรูป "อัตตานัง อุปมัง กเร เราจะทุ่มเทพลังกายใจ เพื่อสนองพระบาทไท้ พระทรงมุ่งใจตั้งปณิธาน" ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ จะมีแรงบันดาลใจ และกำลังใจเกิดขึ้นเสมอ และรู้สึกขนลุกทุกครั้ง ผมไม่ค่อยทราบพระราชประวัติของพระองค์ท่านมากนัก แต่เท่าที่รู้คือพระองค์ท่านทรงเสียสละอย่างมา...
Read more

วันเคียงที่เชียงดาว ตอนที่ 1

Image
วันเคียงที่เชียงดาว         ไปเที่ยวดอยหลวงเชียงดาวมาครับ สนุก และมีความสุขมากๆ ได้ไปกับเพื่อนที่เคยลำบากมาด้วยกัน ได้ไปกับคนที่เรารัก เป็นทริปที่มีความสุขที่สุดครับ เป็นสถานที่ที่หนาวที่สุดเท่าที่ผมเคยไปมา ขนาดไปช่วงหน้าร้อนอุณภูมิต่ำสุดยังประมาณ 8 องศา ถ้ามาหน้าหนาวนี่ ผมยังจินตนาการไม่ออกว่าจะรู้สึกหนาวมากขนาดไหน แต่ถึงจะหนาวก็หนาวเพียงกาย ยังไงก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ ^^ เรานั่งรถนิววิริยะยานยนต์ ออกจากหมอชิตตอนประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง ไปถึงอำเภอเชียงดาวราวหกโมงกว่าๆเห็นจะได้ ผมรู้สึกว่าไปถึงเวลานี้กำลังดี ถ้าเร็วกว่านี้คงจะลำบาก คนที่นี่ตื่นเช้า...คงเป็นธรรมดาของคนต่างจังหวัด แต่มันไม่ค่อยธรรมดาสำหรับผม หลังจากโทรหาลุงบั๊ก คนที่จะมารับและพาเราไปทำเอกสารที่อุทยานก่อนขึ้นดอย ตามแผนตอนแรกที่วางเอาไว้ กลับกลายเป็นว่าลุงแนะนำให้ไปหาซื้อของกินของใช้ในตลาดก่อน ตลาดอยู่ห่างจากจุดที่เราลงรถประมาณ 100 เมตร อาหารหลักที่เราเลือกซื้อคือมาม่าครับ ^^ เพราะไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ทำอาหารกันมา และทำอาหารกันไม่ค่อยเป็น เราเลยวางแผนกันว่าจะกินอะไรที่มันง่ายๆ เอาแค่พอให้อิ่มท้องก็พอ เพร...
Read more